..و او که در همین نزدیکی است ...

     امروز در این روز های خزان زده برای تو دوست می نویسم تا در فردا هایم به دادم رسی .شاید برای سخن اول دیر باشد یا به قول یک آفتابی دور باشد ولی از امروز می نویسم و از فرداها ...

    دیروز را به تو ای با وفا معشوق می سپارو تا در تاریکی امروز به دادم رسی و در امروز دیگر تو را معشوق نمی خوانم تو بهترین دوستمی امروز، تو آشناترین غریبه ی دیروز .

مرا اینگونه باور کن...

کمی تنها ، کمی بی کس ، کمی از یادها رفته...

خدا هم ترک ما کرده ، خدا دیگر کجا رفته...؟!

نمی دانم مرا ایا گناهی هست..؟

که شاید هم به جرم آن ، غریبی و جدایی هست..؟؟؟

مرا اینگونه باور کن....

     برایت اینجا حرف های دل را می گذارم .چرا نمی دانم ؟چگونه نمی دانم ؟ ولی مانند تمام روز های کودکی ام که می نوشتم و تو مرا می ستودی می نویسم ...

    دیروز با تو بودم و امروز بی تو در اندیشه ی توام ، دیروز ستودنی بودی و من تو را آن طور که شایسته ات است امروز می ستایم  باشد که بدانی.

دل نوشته های دوستان ()